Strona Artura Gągoła o Moście Grunwaldzkim

W 1905 roku w związku z rozbudową prawobrzeżnej dzielnicy uniwersyteckiej i mieszkaniowej zarząd miasta rozpisał konkurs na projekt mostu przez Odrę. Nagrodzono i przyjęto do realizacji według wcześniejszych wizji architektonicznej R.Pluddemanna pomysł inżynierów M.Mayera z Hamburga, R.Weyraucha z Berlina, oraz konstruktora A.Scholtza. Most ten został zbudowany w latach 1908-1910 przez firmę Beuchelt z Zielonej Góry jako stalowa konstrukcja wisząca na dwóch masywnych granitowych pylonach. Na otwarcie mostu 10 października 1910 r. przybył cesarz Wilhelm II. Przez pierwszych 8 lat nazywał się mostem Cesarskim, po I wojnie światowej Wolności, następnie w okresie hitlerowskim ponownie Cesarskim. Odbudowany ze zniszczeń wojennych 1945roku , został oddany do użytku 6 września 1947 r. jako most Grunwaldzki. Jego śląskim prototypem jest istniejący do dziś wiszący most stalowy w Ozimku nad rzeką Mała Panwią, wzniesiony w 1828 r. Na główne elementy mostu Grunwaldzkiego składają się pomost, pylony-przyczółki a także liny/cięgna/. Mniej widoczne są natomiast cienkie wieszaki i belki, tak nikłe w zestawieniu z elementami głównymi, że ich rysunek prawie nie występuje w formie architektonicznej, stanowiąc raczej fakturę połączenia pomostów z linami a nie odrębne elementy konstrukcyjne. Rolę umownych lin, które są zasadniczą częścią mostów wiszących pełnią w przeprawie Grunwaldzkiej cięgna złożone z czterech pasów blach, przeciągniętych przez łożyska umieszczone w wieżyczkach pylonów zakotwiczonych w fundamentach . Długość każdego cięgna konstrukcyjnego wynosi 216 m przy długości pomostu 112,5 m. Słupy - podpory mostu w formie kamiennych pylonów, dekorowane ongiś wyższymi wieżyczkami i naczółkami z koron i napisem nad łukami przejazdów, przypominają późną secesję. Styl ten podkreślały dodatkowo ozdoby w postaci płaskorzeźb przedstawiających pięciopolowy herb Wrocławia i godło Ziemi Śląskiej, tj. orła w pruskiej stylizacji, usuniętego po 1945 roku. Do budowy kamiennych bram użyto około 2400 t granitu sprowadzonego ze śląskich kamieniołomów. Waga stalowej konstrukcji wynosiła około 2300 t. Wszystko to złożyło się na architekturę unikatową konstrukcji, symbolu monumentalnego stylu panującego w sztuce niemieckiej przełomu XIX/XX w. Z powodu znacznych zniszczeń podczas działań wojennych w 1945 roku most przeszedł w latach 1946-1947 gruntowną odbudowe, którą kierował inż. W. Siwiński. Wymieniono m.in. stalowe elementy zerwanych i uszkodzonych pasów oraz wieszaków, przywracając do dawnego położenia łożysko nad lewobrzeżną wieża. Ponadto naprawiono mocno zniszczone granitowe wieże pylonów, zasadniczo zmieniając ich wysokość i upraszczając kształt łączących je łuków (projekt inżynierów D.Czajki i Rzepeckiego). Prace zakończono 5 września 1947 roku próbnym obciążeniem mostu i oddaniem go do użytku. Myślę, że jest to jedno z wielu magicznych miejsc we Wrocławiu gdzie znajduje się spokój, swoisty czar i urok miejsca, które czyni go właśnie magicznym. To właśnie tam chodzi się na spacery, umawia się na spotkania te ważne i te mniej ważne, tam się łączy i rozstaje. Z mostem wiele osób ma piękne wspomnienia i może wracać do chwil, dzięki którym czuje się choć przez chwile lepiej -inaczej i dzięki którym idzie się dalej. To właśnie ten kształt i symbol charakteryzuje jednoznacznie miasto, miasto tak piękne, że brak miejsca i czasu by opisać wszystkie jego uroki i które zawsze będzie kojarzone właśnie z tym a nie innym mostem.

A tekst pochodzi ze strony
www.most.grunwaldzki.prv.pl

zdjęcie zabytku

A zdjęcie pochodzi ze strony
www.wroclaw.pl

druga częsć mojej strony jest TUTAJ